Minęło blisko trzydzieści lat i doczekaliśmy „Spojrzeń” prezentowanych przez Dominikę Peszko, wychowankę krakowskiej uczelni muzycznej w klasie prof. Andrzeja Pikula, a teraz pracownicę tejże uczelni. Artystka oddała całą złozoność muzyki Messiaena. W jej interpretacji była i intymna, czuła, niemal romantyczna delikatność, i ptasie świergoty, i gwiezdna, bezosobowa szklistość gwiezdnego wszechświata i potęga Absolutu. Messiaen mówił, że w „Dwudziestu spojrzeniach” poszukiwał języka miłości mistycznej. Wydaje się, że Dominika Peszko potrafiła ten język należycie odczytać i ewokować jego atmosferę.

Pianistka rozpoczęła solowym wykonaniem Rêverie a-moll op. 48 – absolutnie wirtuozowskim, skupionym na niejednorodności wyrazu i dojrzałym zrozumieniu dla zaskakującej harmonii.

W Gleaming lustre (Lśniący połysk) na flet i fortepian kompozytorka (Lydia Deokin Ko) nadała dźwiękom kształt szklanych, kolorowych paciorków. Jej zamiar powiódł się (...) przede wszystkim dzięki wnikliwej interpretacji pianistki Dominiki Peszko i flecistki Natalii Jarząbek.